TRIO – WODA, OGIEŃ, WIOSNA
Woda nie potrzebuje przewodnika.
Woda wyznacza swoje koryto i nigdy nie dobiega końca, wciąż płynie…
Woda, zimna i przejrzysta lub zielono mętna, błotnista - taką cię znam.
Woda zapewne ominie trawiaste pastwiska, nie rozleje
Wodnego cielska na szmaragdowe pola. Żabka umie pływać.
Woda nie zabiera kajaki na dno, wywróci je żółtym brzuchem, do góry.
Wyrzuci topielca, niczym piasek ze zmielonego kamienia.
Woda odda człowieka człowiekowi. Nic jej po nim.
Woda, jeśli zabierze cudzą własność – drugiemu odda. Nawodni pola.
Woda nie jest pazerna jak ogień.
Ogień pożre, pochłonie rozżarzonym jęzorem – wszystko co napotka.
Ogień - diabelskim kołtunem zasnuje niebo. Oczy utracą widzenie.
Ogień spala ludzkie życie. Gorącą falą wypali ziemię, spopieli ją aż do wiosny.
Wiosną powstają zielone rozlewiska, kwitnie woda.
Wiosna pachnie niezapominajką i tatarakiem, szumi potokiem.
Wiosną pierwsze pojawiają się zawilce i przylaszczki nad sadzawką.
Wiosna niczym preludium smyczków przed orkiestrą dźwięków i kolorów,
Wiosną pierwsze usłyszysz trele lasu, na łąkach koncertują świerszcze.
Wiosna otwiera oko na życie.
Woda, krystaliczna woda obmyje je.
17.02.2017
