Przegapiłam, przegapiłam urodzinową imprezę Agnieszki Osieckiej.
Z zapowiedzi Polskiego Radia "Trójki" wiedziałam o 80 rocznicy urodzin, która przypadała na 9 października, i od trzech dni na moim profilu faacebukowym wisi 21 cytatów Osieckiej „ Życie zazwyczaj trwa za krótko” – lecz w ferworze różnych niespodziewanych zajęć nie zrobiłam notki wspominkowej.
Również Fundacja Okularnicy we współpracy z Programem 1 Polskiego Radia zapraszała na jubileuszowy koncert zatytułowany "Kiedy mnie już nie będzie - piosenki Agnieszki Osieckiej", zapraszała do Studia Koncertowego Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.
Ale to już było.
Ale jesteśmy przed okresem wspominkowym za zmarłych, warto i tu przypomnieć piosenki oraz wiersze Osieckiej.
Była autorką wielkich hitów i lirycznych piosenek. Słyszymy je i dziś z estrady, z telewizji, na koncertach. Nucimy fragmenty, gdy mamy dobry humor lub gremialnie pytamy "Czy te oczy mogą kłamać?" a w chórku odpowiadamy "Chyba nie".
Z sieci : „ Agnieszka Osiecka - poetka, pisarka, dziennikarka, reżyserka. Jest autorką ok. 2000 tekstów piosenek wielu polskich artystów. W 1956 roku ukończyła dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1963-1969 współpracowała z Polskim Radiem. Jako redaktorka prowadziła w nim Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek oraz pozwoliło wypromować wiele gwiazd polskiej estrady”
Autorka książek min. Kolory, Listy śpiewające, Śpiewające piaski, Opisanie szopki.
Wspominam, bo dla mnie kultura, literatura powinna być ponad podziałami, bo jest nasza, naszym wspólnym dobrem, narodowym.
Może zabrzmiało to jak slogan – ale tak myślę.
Osiecka Agnieszka
xxx
Chciałeś zabrać mnie nad morze,
a zgubiłam się na lata,
teraz muszę, mój ty Boże,
wracać dookoła świata.
Dookoła świata płynę,
co za koszt i jaki kłopot,
zamiast wtedy kupić bilet,
prostą drogą pruć do Sopot...
Cierniem jesteś w mej koronie,
w mym uśmiechu - smugą smutku,
czy ja kiedy cię dogonię,
chociaż idziesz pomalutku?
Choroba czwartej rano
O czwartej rano,
jak pożar,
budzi mnie ból.
Wstaję.
Czepiając się ścian wchodzę do łazienki.
Wątpię w istnienie Boga,
dobrych ludzi,
ciebie.
Dzwonię do zegarynki.
Jest.
Gwiazda siedmiu wieczorów
Zawsze pierwszy
na liście nieobecności,
wyposażony w zwolnienie lekarskie i boskie,
a także -
w głębszą rację,
nie chciałeś być gwiazdą siedmiu wieczorów
ani jutrzenką,
ani nawet
gniewnookim Marsem.
I ja tego słucham,
ja,
która szłam po niebo.
