STOKROTKI
Nie widziałam takiej gromady łepków
Ku słońcu się pnących
Gniazdo zauroczeń
Rój biało-żółtych serduszek pachnących
Każde chce być wyżej i wyżej
Wspiera swe płatki na zeschniętym kwiatku
Chce oczy ludzkie radować
Bo czas jego przeszedł
Chce szeleścić życiem
Przyroda dziwy wciąż nowe płodzi
Czyż nie jest życiodajnym strumieniem
Zielonym tchnieniem
Zielonym podmuchem wiatru
Zielonym spojrzeniem
Patrzy na mnie setka stokrotek
Co urosły na tej małej przestrzeni
Patrzy na moje zdumienie
Foto Rumcays
